متن آهنگ بازمانده توماج

از بازماندگان آبانم، شعرم، صدام، جاودانم
من؟ یک از هزارانم، پایان شیرینِ داستانم
مست شلاقی‌ام که خوردم، پیروزِ زندانی‌ام که بُردن
شعله‌ی خاشاکی‌ام که گفتن، پشت به زندگی، رو به دشمن
دو الف، کوهِ پروندم، کسری، گلرخ، در بندم
خونِ سیاوشم، کمان آرشم، پروازی‌ام که پر زد رفت
تابش ناگریزِ نورم، رویش ناگزیرِ بذرم
ریشه دارم، استوارم، من؟ درختِ امیدِ وطن
بچه‌ی کارم، گمنامم، پینه‌ی دستِ رویاام
فصل اتحاد، گردانم، خون نداام سلطانم
خشکیِ قلبِ یه دریاچم، بالِ بریده‌ی پروازم
سیلی صورت سربازم، تیرِ تو سینه‌ی اهوازم
فقر بلوچم، کولبر کوردم، زبان مادری عربم تورکم
من پسر ایرانم، بختیاری‌ام نمادِ جرات
من قهر خدام، من ترس شمام، قاضیِ وطن عدله انتهام
برزخِ خدام، وحشتِ شمام، سرباز حقم، مرگه افتخار
من خروش یه خشمم، غیظم، ریزش یه سدم، سیلم
از درون یه رنگم، طفلم، لطیف مثل مرگم، شعرم

ایول، بشکن، قانون نداریم، قول میدم خوابی رو آروم نذاریم
قول میدم کمتر از طاعون نباشیم، متحد میشیم و باتوم فراری

بده به من، بده، ایران مال منه، بده به من، بده، این خاک مال منه
بده به من، بده، ویران شده همش، بده که من خودم میسازمش

میسازمش تو این خاکه ریشه‌م
بمیرم هم رو ورق زاده میشم
منم تعبیر کابوس و خواب این شهر
زنجیر ظلم میشه پاره بی شک
من قطره‌ی سرخِ تو چشماتم
اشک مادرای داغدارم
خون‌آبه‌ی خوزستانم
بنزینم، شعله‌ی آبانم
اخطار، کشتار، بده وضعیت
گلوله شلیک تو سر جمعیت
من؟ خونِ زیر پوتینم
خورشت اوینم با طعم کهریزک
کلی خط رو بدن
همون قربانی با سر تو لجن
زخم تو کمر، وهم تو سرم
همونی‌ام که هروقت پر زد، هروقت حرف زد
سیستمت مرفینو زد تو رگم
دوختن هی نخ رو لبم دود کرد
سوختم مثل جنگلا زاگرس
قانونت فوت کرد
از تک تک خونا که ریختیو خوردی
گذشته یه دریا آب از سرم
میسوزم تو این جهنم
ولی میزنم بیرون از خاکستر من
جاودانم تو این چرخ تکرار
زاده‌ی جنگم به دست اجبار
مشت اتحاد تو صورت ظلمم
از شمال و جنوب تا قلب تهران
پایبند به خاک و عهد و پیمان
امید به یأسم تو بطن زندان
سرود دردم، غروب تلخم
روشنگرم روی سطح کیهان
غیظم، بمبم، مین زیر پا
تلخیو خشمم با رخ بی نقاب
فریاد یه نسل غرق زیر آب
کینه‌ی کهنم از عمق سینه ها

ایول، بشکن، قانون نداریم، قول میدم خوابی رو آروم نذاریم
قول میدم کمتر از طاعون نباشیم، متحد میشیم و باتوم فراری

بده به من، بده، ایران مال منه، بده به من، بده، این خاک مال منه
بده به من، بده، ویران شده همش، بده که من خودم میسازمش

شعله‌م زاده‌ی شلیکِ خودته، ماهشهرم، نی‌زارم
من راوی‌ام و تاریخ خودِ شعر، یادآر که مرگِ نِسیانم