متن آهنگ استخر۲۵ باند

ازم دوری و این خونه به غیر از انفرادی نیست
چجوری دست بردارم که این گریه ارادی نیست
با چشمای ورم کرده جهانو تار میبینم
پای عکست وسط باشه یکم انگار میبینم
من اون موجم که میوفتم تو محکمتری از صخره
من اونقد گریه کردم که اتاقم مثل استخره
من اون موجم که میوفتم تو محکمتری از صخره
من اونقد گریه کردم که اتاقم مثل استخره

این کویر داغتر میشه با هر یه قدمی که توش جلوتر میریم
این مسیر باز نمیشه با این دیوارای سنگی که جلو هم چیدیم
غربت یعنی یه درخت بشه خشک
یعنی تنهایی بشه شب بشه صبح
یعنی نبضت بهت بگه زنده ای
غربت قسمت بد ِ زندگی
باور کن تا آخر من بازم باهاتم
تو توو هر راهی باشی تا آخر باهاتم
باور کن تا آخر من بازم باهاتم
تو توو هر راهی باشی تا آخر باهاتم

فرصت بده به این دشت تشنه ببین داره جَوونه میزنه
واسه کسی که یه عمر داشتت این حرفا بهونه همه
این راه سخت سختر میشه بی تو بی روح
این آسمون سردتر میشه بی تو بی نور
چشامو بستم اما این شروع هیچ خوابی نیست
برای من به جز گریه که حق انتخابی نیست
که حق انتخابی نیست
من اون موجم که میوفتم تو محکمتری از صخره
من اونقد گریه کردم که اتاقم مثل استخره
من اون موجم که میوفتم تو محکمتری از صخره
من اونقد گریه کردم که اتاقم مثل استخره