متن آهنگ آشیل سینا پارسیان

منم آن تیزیِ کندی که نبُرید تو را

با توام ترسِ پسِ گردنِ اسماعیلم

پیشِ هر کس که نشستی بدِ ما را گفتی

زِ چه رو آه مگر من پدرِ قابیلم

سینه ام را سپرت کردم و این شد مُزدم

مستطیلِ کفن و لودِ زمین شد مزدم

وای بر من که اگر عشق سرا هم باشد

واردِ جنگِ صلیبی شده ام با ایلم

درگریزی زِ من و قافلی از سینه ی من

خشتِ خامی که نیفتاده در آیینه یِ من

به چه میمانم اگر دور بگیری بروی

هندِ مغمومِ پُر از مقبره های فیلَم

گفته بودی همگان در طلبِ رویِ تواند

همگان شیفته ی غمزه ی آهوی تواند

نوبتی بود اگر نوبتِ من بود دگَر

بر سرِ جایِ خودش بود اگر زنبیلم

گفته بودی همگان در طلبِ رویِ تواند

همگان شیفته ی غمزه ی آهوی تواند

نوبتی بود اگر نوبتِ من بود دگَر

بر سرِ جایِ خودش بود اگر زنبیلم

زِ تو گهگاه به من خیر رسیده است ولی

عاشقم خیرِ سرم آه درست است ولی

این همه سال گذشته است نمیدانم تو

نقطه ی قوتی یا پاشنه ی آشیلم

زِ تو گهگاه به من خیر رسیده است ولی

عاشقم خیرِ سرم آه درست است ولی

این همه سال گذشته است نمیدانم تو

نقطه ی قوتی یا پاشنه ی آشیلم